Schrijven
Sinds ik mijn ziel en zaligheid dagelijks via geschreven boodschappen op internet zet, vragen vooral vrienden mij regelmatig: "Waarom?"
Ik heb dan nooit een pasklaar antwoord. Hoe ik antwoord hangt een beetje af van de situatie en inspiratie. Daarom nu op een overzichtelijk rijtje waarom ik dit doe:
Ik ben begonnen toen ik niet meer avondlijks met mijn allerliefste vriendin belde. Met haar nam ik altijd de dag door of liever: ik vertelde wat me was opgevallen en zij luisterde geduldig. Nu luistert mijn beeldscherm geduldig. Helemaal niet zo leuk, want ik krijg weinig feedback (wie verzint er een goed Nederlands woord voor "feedback") en ik mis haar verhalen.
Mijn twee schatten van puberkinderen luisteren geduldig als ik ze weer eens onderhoud over de geheimen van het leven. Maar ik zie (en weet van mezelf van vroeger) dat het maar matig boeit. Dus schrijf ik het op. Leuk voor later als ze dertig plus zijn en willen weten wat voor man hun vader nu eigenlijk was.
Ik had altijd een enorme hekel aan schrijven. Als iets in mijn hoofd zit dan is het wat mij betreft klaar. Opschrijven is dan een moeizaam proces van vertalen van concepten naar woorden en die dan ook nog intypen met mijn tweeëneenhalve vinger methode.
Dus ik wilde wel eens weten of ik dit een tijdje kon volhouden. Dat is wel gelukt, al is het soms lastig om de vaart er in te houden. Ik heb de muzen leren kennen en de writer's block en de eersten zijn prettiger gezelschap.
Er dwalen duizenden ideeën door mijn hoofd. Soms vind ik ze wel goed, maar blijken ze de toets der kritiek niet te kunnen doorstaan als ik ze aan een ander voorleg. U, lieve lezer, bent die ander, in dit geval. Maar u reageert zo weinig, dat ik dit doel maar laat varen.
Blijft dat het een aardige toets voor mezelf is. Pas als ik het hier op durf te schrijven, bloot voor het oog van de wereld, weet ik dat ik zelf achter zo'n idee sta.
Ik wil onsterfelijk worden, uiteraard. Door dit geneuzel word ik dat, want Google doet enorm z'n best om al mijn woorden te indexeren en op te slaan. Net als van die 265.178.283 andere bloggers. En dat is nog altijd een stuk minder dan 4 miljard.
Schrijven. Het maakt mijn gedachten toegankelijk voor jullie en dat is reden genoeg.
8 opmerkingen:
En je laat me weer even glimlachen, als ik een dipje heb. Wel doorgaan, hoor B&!
Als ik ene reactie op een stukje van jou in mijn hoofd heb zitten is het meestal klaar ;^)
Vandaar dat ik zo weinig reageer. Maar ik lees je stukjes altijd met veel plezier. Telt dat ook?
Dat heb je mooi verwoord Ben! Schrijven is gewoon heerlijk. Ik krijg vaak de vraag of ik het niet als een verplichting zie. Nee, er zit iets in mijn hoofd wat eruit moet. :-)
Ook ik lees je schrijfsels graag! En ook ik ben vaak even stil aan het einde van een stukje, zodat een reactie er niet van komt. Wij blijven komen, dus blijf jij maar schrijven!
pssst... 'wordt ik' => t te veel. ik wilde even discreet mailen, maar ik zie geen mailoptie staan. verwijder deze reactie maar weer gauw!
Wat een lieverds zijn jullie allemaal! Het was echt niet de bedoeling om naar complimentjes of reacties te vissen (maar ik word (sic) er wel blij van).
Sara, bedankt. Hoewel ik ze herstel heb ik geen hekel aan mijn fouten.
Heel lang geleden dat ik hier was en heb voor zover ik me herinner wel gereageerd toen ik er was.
Dit is een prachtig schrijfsel! Je kinderen zullen het later waarderen en wij waarderen het nu al!
Een reactie posten