Moedermail

Het was zaterdagochtend, kwart over acht. De telefoon ging. Ik was al wakker en ging even na wie het zou zijn. Al snel kwam ik tot de conclusie dat het één van de vrouwen moest zijn waar ik een bijzondere relatie mee heb en inderdaad: het was mijn moeder.

Mijn moeder is 72 jaar en bescheiden van aard, dus er moest een klein rampje gebeurd zijn om mij op dat tijdstip te bellen. En ja, ze meldde dat de telefoon het niet deed. Nu is dat een vreemde mededeling om iemand telefonisch te doen, maar ik begreep dat ze het had over de internet telefoonlijn die ze sinds een paar maanden heeft, op mijn aandringen. Gelukkig heeft ze ook een mobiel.

De moderne communicatietechnieken zijn een zegen voor oudere alleenstaande mensen. Telefoneren kost bijna niets meer, wat prettig is als je alleen een AOW uitkering hebt, en internet opent de wereld voor je. Dat waren mijn overwegingen om haar aan te raden KPN de deur uit te doen en een tweedehands notebook te kopen, samen met zo'n voordelig internet plus bellen abonnement. Alleen die techniek, hè. Er komen opeens allemaal extra apparaten het huis in, die allemaal met elkaar moeten samenwerken om het moois tot stand te brengen. Het heeft het leven van mijn moeder in ieder geval verrijkt met dingen als "het modem resetten", waar ze inmiddels haar hand niet meer voor omdraait.

Natuurlijk zijn we er samen uit gekomen. Zij in Rotterdam, ik als helpdesk in Utrecht. De hele boel losgekoppeld, getest en weer aan elkaar geconfigureerd. En toen deed-ie het weer. Zodat we weer mailtjes kunnen uitwisselen en ze haar digitale foto's kan bestellen bij 's lands grootste drogist. En me de volgende aflevering van haar dagboek kan sturen. Dat is ze aan het overtypen en krijg ik in stukjes doorgemaild. Daar zit weblogmateriaal bij, volgens mij.
Hier alvast een voorpublicatie:

Stil verdriet

Daar zit hij, z'n hoofd rust in z'n handen.
Een trieste blik vooruit, uit ogen die nog branden
van tranen, die hij steeds heeft drooggewreven.
De dag is nu voorbij, hoe kan hij die weergeven?
Als zwart, als leeg, als kil en koud,
het is de dood waar hij om rouwt.

------------

3 Juli 1993 en ik zal je vertellen:
De volle maan zal me vanacht vergezellen!
M'n dromen zijn ze grijs of wit,
het geeft niet als ik maar lekker pit!!!!