En nu Wii

Ik had het al aangekondigd, lang geleden toen het nog om half 6 donker werd en pas om 8 uur weer licht. Toen je nog een dikke jas aan moest voor je naar buiten ging. Toen Gert-Jan Droge nog geen kanker had, laat staan dat hij dood was. Toen Jacky (de hond van de Young Urbans waar ik voor het eerst de Wii heb geprobeerd) nog leefde. Toen ik nog geen bachelor was, maar wel al vrijgezel. Toen wielrenners nog niet massaal voor TV stonden te huilen dat ze doping hadden gepakt (doping "neem" je niet, dat "pak" je). Toen het kabinet pas 4 dagen aan het nadenken was over hoe het nu verder moest.

Wij hadden ook een Wii besteld. En vandaag heb ik hem opgehaald. Ja, ook betaald natuurlijk. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een speeltje zo populair is dat je er ruim 3 maanden op moet wachten.

Dus als jullie me dus soms een dagje missen, dan sta ik te springen achter m'n TV terwijl ik denk dat ik tennis, boks of honkbal. Hond uitlatende wandelaars zullen er nog wel even aan moeten wennen. Misschien moet ik een papier op het raam hangen: "Wij zijn niet raar, wij Wiiën".