China in 1989 (4)

Prettig warm en zonnig. We zijn hier op 2500 m hoogte. De zon komt nu net op achter de bergketen en schijnt over het parkje dat met zijn boogbruggetjes, waterpartijen en besneeuwde bergtop op de achtergrond doet denken aan de tekeningen bij het restaurant op de hoek in Nederland.

Hoe de werkelijkheid door kitsch wordt ingehaald.

Lijiang is een rustig dorp, afgezien van de blèrende speakers die ons om half acht 's ochtends luidruchtig proberen te scholen in een juiste leefwijze. Lijiang ligt in het Naxi autonomous district. Er zijn veel grootneuzen hier,zoals wij westerlingen door de spleetogen worden genoemd. Aangetrokken door het prettige klimaat en de vriendelijke kleurrijkheid van de Naxi.
's Avonds worden we door de restauranthoudster onder begeleiding van 2 aria's naar huis gestuurd. De mensen hier hebben een mooie uitstraling. Misschien komt dat door de matriarchale inrichting van hun samenleving.

Relaties resulteren niet in een gezin. Hoewel er wel kinderen uit kunnen volgen, blijven de partners bij hun moeders wonen. Kinderen wonen bij de moeder en worden door vader onderhouden, zolang de relatie duurt. Vrouwen erven alle bezit en er is een raad van oude wijze vrouwen voor het beslechten van conflicten. Grappig is dat dat ook in de taal naar voren komt. Een vrouwelijk achtervoegsel aan een zelfstandig naamwoord versterkt, een mannelijk achtervoegsel verzwakt. Analoog hieraan zou bijvoorbeeld een heuvelvrouw een berg zijn en een heuvelman een molshoop.

De vrouwen werken er overigens niet minder hard om.