Economie

Achteraf kun je het vaststellen. "We zaten in een trein die maar doordenderde. Er werd wel voorspeld dat er een eind aan het traject zou komen, maar dat duurde nog wel even."

En wat kun je doen, als passagier? Meedenderen of er uit springen. En vooral hopen dat iemand een wissel omzet.
We zijn kinderen van de evolutie, volgens mij. De evolutie is een opvoeder met een harde hand. Niet aangepast aan de nieuwe omstandigheden? Nou, ga jij dan maar dood, dan krijg je tenminste ook geen slecht aangepaste kinderen.

Wij, weekhartige mensen, proberen daar met cultuur iets aan te doen. Als je niet aangepast bent aan de nieuwe omstandigheden kun je dat leren of je kunt proberen de omstandigheden aan te passen. Zo zijn we in staat om een meteoor die dreigt in te slaan een duwtje te geven, zodat hij netjes langssuist. Een trucje dat de dinosaurussen nooit helemaal onder de knie hebben gekregen.

Moeilijker wordt het om ons aan te passen als het om een gebied gaat waar we er al decennia of zelfs centennia van overtuigd zijn dat we goed bezig zijn. Zoals de economie. Groei is goed en mooi, want steeds meer eten (en auto's en video's en blogs) en steeds minder fysieke inspanning en steeds langer leven.

De evolutie, onze lankmoedige opvoeder, laat het allemaal gebeuren. We merken vanzelf wel dat de kachel heet is. De cultuur laat het er minder bij zitten. Steeds harder begint de cultuur te waarschuwen dat de trein zich te pletter gaat rijden. Maar we zitten zelf op die trein, met cultuur en al.

Het wordt interessant voor de historici van de toekomst, want die zullen kunnen vaststellen of het gelukt is om vanuit een rijdende trein de wissel om te zetten. Of moeilijker nog, het traject om te buigen.
Als dat lukt, hebben we iets om echt trots op te zijn. Dan heeft de cultuur de evolutie overtroefd.

En als het niet lukt, hebben we waarschijnlijk geen historici meer. Wat ook z'n voordelen heeft.

(P.S. Het was vandaag 5-6-7 :)