Huis en Tuin

Langs mijn fietspad ligt een huis. Een mooi, ruim huis, net als de rest van de wijk een halve eeuw geleden gebouwd.

Het huis had alle stadia van eigendomsverwisseling doorstaan. Eerst zo'n opplakbaar uithangbordje waarmee het "Te Koop" werd aangeboden, dat na een paar weken vervangen werd door een bordje "Verkocht". Vervolgens werd het huis leeg, de mensen waren er uit vertrokken.

En leeg bleef het. Ik vond het zonde, zo'n kast van een huis, leeg. Pas na lange tijd verschenen er klusmaterialen in huis. De ramen waren niet dichtgeplakt, dus de vorderingen waren goed te volgen. Ook vooral omdat ze erg gering waren, de vorderingen. Er werd wat gebroken, te oordelen aan het puin in de tuin. Zo nu en dan zag je iemand rondscharrelen, maar er werd nooit structureel aan gewerkt.
Na meer dan een jaar stond er opeens een hek om de tuin met een bordje er op. "Funderingstechniek" stond er op. Het werd me duidelijk: miskoop van de eeuw geweest, huis met totaal verrotte fundering en een jaar gespaard om de aannemer te kunnen betalen die het zou verhelpen.

Ik verwachtte een krachtdadig optreden, maar ook nu duurde het zeker een half jaar voordat het hek weer verdween. Er werd intussen driftig gegraven rondom en ook onder het huis. Stalen balken verdwenen onder de vloer, zag ik.
Een half jaar een aannemer over de vloer (en regelmatig er onder), dat was inderdaad flink sparen.

Vorige week was het werk dan eindelijk klaar. Van de ene op de andere dag werd dat duidelijk. Niet dat het huis nu ingericht en bewoond is. Het is nog net zo leeg als altijd, maar de bewoners zullen nu wel snel komen. Om het huis heen prijkt namelijk opeens een keurig aangelegde tuin, met kortgeschoren fris groen gras en bloembakken met bloemetjes en keurige onkruidvrije borders.

Het huis staart je nog steeds aan met holle ogen, maar met een vrolijke tuin er omheen. Als een spookhuis dat zich opmaakt voor een feestje.