Zwemmen

Al elf jaar kijk ik er naar, bij mij voor de deur. Veel water, met veel schepen. Het kanaal van Amsterdam naar de Rijn en andersom natuurlijk. Vroeger werd er in gezwommen, vertellen de ouwetjes uit de buurt. Het was op zondag dan druk. Vuil water en intensieve scheepvaart maakten er een eind aan.

Vanavond gingen we oefenen voor het volleybaltoernooi van morgen. Eens in het jaar rukt de hele wijk uit naar het centrale grasveld en wordt er gestreden tussen straten. Volleybal is een spel tussen twee teams met een bal en een netje, waarbij de LoveHändels (uit de Händelstraat) aan het eind van de dag kampioen zijn.

Om daar een eind aan te maken waren we vanavond dus een beetje aan het trainen. Tot de bal op een randje stuitte en heel hard het kanaal in schoot. De eerste keer dat dat gebeurde lukte het om met steenplonzen de bal weer aan de kant te krijgen. De tweede keer was hij te ver.
Na tevergeefs kluitjes mikken begon er langzaam een idee te rijpen. Maanden geleden waren er allemaal prachtig vormgegeven trappetjes langs het kanaal gemaakt en mijn gemoederen waren verhit geraakt door het volleyen.

Ik had niet veel kleren aan, dus ze waren ook snel uit. Met een sierlijke duik lag ik er in. Heerlijk temperatuurtje, niet al te vies water.

Voor het eerst in elf jaar. Het werd tijd.