Wekker

Al eerder bleek mijn geheugen onbetrouwbaar voor het opslaan van afspraken. Daar lag het dit keer niet aan.

Paul Churchland zou spreken! De filosoof en schrijver van het boekje "Matter and Consiousness", waarin ik voor het eerst iets las over het lichaam-geest dilemma en over qualia. Mooie raadsels, waar ik nu niet over ga uitwijden. Dat komt nog, onafwendbaar.
Hij zou spreken op de bevriende universiteit in Amsterdam en ik zou met samen met een groep klasgenootjes de trambusmetro-staking trotseren en er met de trein heen.
Ik zag een gezellige heenreis voor me, een mooie en inspirerende voordracht en bij Frascati een stevige na-boom met veel bier. Tegen de tijd dat we dan weer naar huis togen, zou het helemaal niet meer uitmaken of het openbaar vervoer staakte of niet.

Morgenzorgend als ik soms kan zijn, besloot ik nog even een tukkie te doen, voor we vertrokken. Ik kan erg goed tukkies doen. Tukkies zijn slaapbuien van hoogstens een half uur. Ze doen het geweldig als m'n hoofd duf is van te veel lezen of computeren of college aanhoren (of vroeger: collega aanhoren).
Meer dan een half uur is niet goed voor een tukkie, daar wordt-ie belegen van. Bovendien is wakker worden uit een belegen tukkie geen lolletje. Suf, sloom en hoofdpijn, zo kan ik uit een tukk van anderhalf uur komen.

Goed, ik werd dus een uur te laat wakker, suf, sloom en hoofdpijn. M'n minipiepwekker had ik op 15.05 gezet in plaats van 14.05. Al m'n klasgenoten waren al lang en breed in Amsterdam en ik zou Paul nooit meer op tijd halen. En wat doe je dan...?

Een stukje schrijven!