Dieren

Het zal je niet ontgaan zijn dat de Partij voor de Dieren meedoet aan de verkiezingen. Veel radiospotjes met BN'ers en een lekker dier als lijsttrekker, wat wil je nog meer.

Ik heb het altijd een beetje overdreven sentimenteel gevonden, dat geneuzel over grondrechten voor dieren. Zo lang er nog mensen zijn in de wereld die hun recht op water en voedsel niet kunnen laten gelden moeten die dieren niet zeuren. Dat doen dieren ook niet, ze gaan gewoon dood, vaak na een kort en vervelend leven.

Tot ik me onlangs realiseerde dat de mensen ooit, honderden jaren geleden, net zo over slaven gedacht moeten hebben als wij nu over dieren. Slaven kon je uitbuiten voor je eigen winst, je kon ze gevangen houden en je kon ze transporteren over grote afstanden, waarbij er altijd wel een paar het loodje legden.
Ooit is er een partij geweest die opkwam voor het recht van de slaven en dat vinden wij nu heel terecht. En toen moeten er ook mensen geweest zijn die het sentimenteel gedoe vonden.

Dieren leven, net als wij. Zoogdieren en andere "hogere" diersoorten hebben aantoonbaar een (zelf)bewustzijn.
Misschien kijkt over een paar honderd jaar de mensheid met hetzelfde afgrijzen terug op wat wij nu met dieren doen, als wij nu terugkijken op de slavenhandel.

Misschien helemaal nog niet zo gek, die Partij voor de Dieren.