Geboorte

Eén van de voordelen van grote kinderen is dat ze onverwacht kadootjes voor me meebrengen. Niet direct voor mij bedoeld natuurlijk, het blijven pubers met een nogal nauwe kijk op wat belangrijk is in het leven, maar per ongeluk. Zo heb ik via mijn dochter al erg mooie nieuwe muziek leren kennen.
Pas kwam ze met een film van Hayao Miyazaki aan: Howl's Moving Castle. De trailer van deze film kun je hier bekijken (downloaden duurt even). Miyazaki maakt tekenfilms in de Japanse stijl. Je zult er ongetwijfeld Pokémon trekjes in herkennen, maar het is absoluut geen Pokémon.

De films van Miyazaki zijn prachtig. Een verhaal vol magie met een goede verhaallijn, goeie ondersteunende filmmuziek, prachtige landschappen. De strijd tussen goed en kwaad wordt uitgewerkt op een subtiele en genuanceerde manier: het kwaad blijkt minder kwaad dan je eerst denkt, maar verliest z'n streken niet.
Walt Disney op z'n mooist, maar met minder suiker en half zo vet.

Bij het kijken van de film raakte vooral de onschuld, moed en volharding van de heldin me. Ze is open en vriendelijk, wordt door het noodlot hard getroffen maar geeft niet op. Zonder verbittering blijft ze doorgaan doelbewust, vastberaden en met liefde. Ja, inderdaad, een sprookje.

Na het zien van de film was ik niet zo vrolijk. Het is hard om uit zo'n mooi sprookje te stappen en weer in de slepende en schokkende wereld terecht te komen. En toen kwam het gedicht.

Je hoort wel eens zeggen door schrijvers of dichters dat ze niet meer zijn dan een hol vat, een doorgeefluik van een hogere boodschap. Die ervaring had ik niet. De woorden kwamen van binnenuit, ergens diep in me. Ik kende ze nog niet in deze volgorde en samenhang, maar ze kwamen zonder moeite naar buiten. Als ik het ene woord had opgeschreven, tuimelde het volgende er gewoon achteraan, zonder peinzen of wringen. Een raar gevoel.
Toen alles er stond heeft m'n hoofd er nog wel een beetje aan geschaafd, hier en daar een woordje veranderd. Het stond er in een kwartier, zonder weeën of persen. En ik ben er blij mee.

Met dank aan de muzen en Hayao Miyazaki.