Stappen

Hij had z'n nieuwe oranje trui aangetrokken. Dat oogde jong en z'n wat fletse verschijning fleurde er aardig door op. In het trendy café bij het filmhuis ging hij aan een tafeltje zitten en bestelde een koffie. Geen cappuccino ofzo, gewoon eerlijke koffie zoals vroeger thuis.

Het was nog vroeg en niet druk. Na een kwartiertje voor zich uit te hebben gestaard haalde hij z'n notebook tevoorschijn. Speciaal aangeschaft voor deze gelegenheid, toen hij hoorde dat ze hier draadloos internet hadden. Al snel zat hij geconcentreerd te lezen, soms met geruisloze lippen meepratend.

Het was hier beter dan thuis, waar het te stil was en de muren soms op hem afkwamen. Eigenlijk zocht hij gezelschap. Voor de avond of liefst ook nog de nacht en misschien wel de rest van zijn leven. Maar een versierder was hij niet en hij had slechte ervaringen met alleen aan z'n tafeltje zitten wachten tot iemand hém aansprak. Dan voelde hij zich zo bekeken en zielig. Nu had hij daar geen last van, verdiept in de informatie die de digitale wereld hem serveerde.

Het café liep langzaam vol en soms stonden er mensen hinderlijk dicht tegen z'n tafeltje aan, maar eigenlijk was hij niet in het café. De mensen zagen hem niet en hij zag niet meer dan z'n scherm.

Toen de serveerster hem vertelde dat ze gingen sluiten, schrok hij op, pakte z'n notebook in en ging naar huis.

Dat moest hij vaker doen, gezellig.