Feestjes

Aan de overkant van het kanaal ligt de A2. Daar rijden auto's, onophoudelijk tenzij ze in de file staan. Door het kanaal varen schepen. Ook onophoudelijk, tenzij het eerste kerstdag is. Het is daardoor rustig wonen hier, want de herrie die auto's en schepen maken is een monotone ruis, die makkelijk door je brein als onbelangrijk weggefilterd wordt.
Vooral 's avonds laat, als de auto's moe zijn van het rijden en staan uit te rusten, kan het echt stil zijn.
Tot er in de verte een dancebeat hoorbaar wordt. Het lijkt of er een auto de straat in komt rijden met de nieuwste versie bassboomers op de achterbank. De dreun wordt steeds sterker en langzaam worden ook de hogere tonen hoorbaar.

Als ik zin heb in een heel klein feestje ga ik dan voor het raam staan wachten. Langzaam komt dan een schip in beeld. Meestal een lang en hoog schip, met veel raampjes en aan de achterkant een grote ruimte met veel glas. Op het schip en achter de raampjes brandt veel licht, zodat ik goed kan zien wat er allemaal gebeurt. Het is feest, dat is duidelijk. De grote ruimte is gevuld met ritmisch bewegende mensen die in gekleurd licht plezier hebben.
Tenminste, dat lijkt zo als je vanaf een afstand naar het feestje kijkt. De hinderlijke zatlappen, de ongelukkige muurbloempjes, de verveelde barhangers: ze smelten vanaf een afstand samen tot een prettig feest.

Het feestje duurt voor mij twee minuten en verdwijnt langzaam uit beeld en gehoor. Precies lang genoeg om een feestelijk gevoel achter te laten zonder kater.
Zo zal ongetwijfeld ooit statistisch aangetoond worden dat kanaalbewoners langer en gelukkiger leven. Die hebben schepen die feestgevoel komen brengen, ongevraagd aan huis.