Oma

Gisteren droomde ik van mijn oma. Wat is het brein toch een wonderlijk orgaan, dat het na twintig jaar opeens weer beelden tevoorschijn tovert die al die tijd hebben liggen slapen.

Mijn oma is al heel lang dood, daarom heb ik al lang niet meer aan haar gedacht. Dat is jammer, want het is fijn om aan haar te denken.
Oma kwam uit een Belgisch geslacht van schippers die later hun heil gingen zoeken als cafébaas. Dat ik me meer thuis voel in een bruin dan in een grand café zal dus wel genetisch bepaald zijn.

De vader van oma is naar Rotterdam getrokken om daar een schipperscafé te beginnen. Ik ben er nooit geweest, daar hebben de Duitse bommen voor gezorgd, maar ik heb er wel een knus beeld bij. Ruwe bonken in grofgebreide truien die achter een goeie borrel probeerden hun sociale leven weer een beetje bij te spijkeren, tussen de reizen door.
Opa heeft oma weggehaald uit die omgeving en haar een leven van kinderen baren, zorgen en weinig liefde gegeven. Tien kinderen, een wereldoorlog en veel zorgen later was ze oma. Een rol waarin ze tot volledige bloei was gekomen, toen ik ter wereld kwam.

Oma was de prototypische oer-oma. Een Rubensfiguur met een lieve glimlach en onuitputtelijke energie als het om mensen vertroetelen ging. Met zachte dikke knuffelarmen. Als ik bij oma op bezoek was ging altijd de schuifdeur tussen de voorkamer, waar opa zat te werken en de achterkamer waar wij zaten dicht. "Dan kan pa rustig werken", zei oma dan, om vervolgens een doos met gebakjes van Vroon (bakkers hadden toen nog naam) tevoorschijn te toveren. Opa hield niet van luxe en verspilling en kreeg voor straf dus ook geen gebakje. Zo regelde oma dat.
Als je na een bezoek naar huis ging zat er altijd iets lekkers in je jaszak.

Omdat "pa" altijd achter z'n bureau zat, reisde oma in haar eentje onvermoeibaar het land door om haar kinderen te bezoeken. Ze kwam dan met ons spelletjes doen. Vooral "Mens erger je niet" was populair, omdat ze maar niet kon begrijpen dat je je poppetjes alleen maar in de thuisbasis van je eigen kleur in veiligheid kon brengen. Oma liep gezellig met haar pionnetjes bij iedereen naar binnen.

Ze is in haar eentje gestorven, bij een bushalte. Dat is jammer. Haar hart wilde niet meer. Het was waarschijnlijk te groot om oud te worden.

Dag lieve oma, fijn dat je weer even langskwam.