DO632

In 2001 bestelde ik een Kronan. Kronan was het helemaal voor mij. Niet om de hype, want die moest nog komen en bovendien woon ik niet in Amsterdam. Nee, het was omdat het een onwaarschijnlijk stoere no-nonsense fiets was en bovendien in mooie felle kleuren.

De fiets die ik op dat moment had, was ingestort en Kronans konden via de telefoon besteld worden. Helaas waren de leuke kleurtjes op, maar er stond nog wel een gouden exemplaar in Amsterdam. Dan maar goud.

De volgende dag werd hij bezorgd, in een grote kartonnen doos. Ik mocht er zelf nog wat aan knutselen. DO632 heette hij, volgens z'n nummerbordje.

Daarna heeft hij me jaren overal heen gedragen. Z'n onderdelen vielen er één voor één af, want erg degelijk was hij niet. Maar ik kon er wel meer dan 100 kilo op kwijt tijdens de fietsvakantie. En hoeveelheden bouwmateriaal waarmee je kleine Gamma kan bevoorraden heb ik ermee vervoerd.

Anderhalf jaar geleden was hij op. Rijp voor z'n pensioen, na een mooi en werkzaam leven. Ik kocht zo'n licht fietsje en stopte de trouwe Kronan op een mooi plekje in de schuur.
Het lichte fietsje was binnen een half jaar volledig versleten, duidelijk niet voor het woeste stadswerk gebouwd. Ik heb de Kronan weer in ere hersteld en we hebben nog een goed jaar gehad, samen.

Maar vanmiddag is het onvermijdelijke gebeurd. Ik had ook geen twee meiden gastvrijheid moeten bieden, terwijl hij al een slag in z'n achterwiel had. Hij klapte piepend dubbel onder het gewicht...

Dat gebeurde allemaal in de Uithof, zo'n 7 km van huis, maar hij heeft me met z'n laatste krachten nog naar huis gedragen.
Kijk naar de laatste omwentelingen van een trouwe Kronan en huil met me mee...