Uitstraling

Uitstraling is toch een mooi fenomeen. Neem nou drie willekeurige mannen: Ronald Giphart, Bart Chabot en Martin Bril.

Martin is de vrouwenverslinder van het gezelschap. Mooie doorleefde kop, weemoedige verhalen. Ronald hangt er een beetje tussenin. Leuke man, die veel en onbevangen over sex schrijft en een zachte uitstraling heeft. Bart is de hyperbewegende, veel te veel pratende lelijkerd, met z'n jampotglazen en z'n kalende kop.

Uitgaand op het uiterlijk is de keuze snel gemaakt. En dat heeft Martin dan ook ervaren. En Bart ook, vrees ik.

Maar zet je ze met z'n drieën op het podium, zoals ik vanavond gezien heb, dan ontstaat er een heel andere volgorde. Bart is de man die je hart steelt, met z'n impulsieve en onbeholpen bewegingen. Hij is het die je laat lachen. Ronald regelt alles en voelt zich verantwoordelijk. Daarbij schrijft hij wonderbaarlijk mooie stukjes verhaal. En Martin... Ja, Martin heeft de mooie kop en de meest poetische bespiegelingen, die je meenemen naar je gevoel.

En avond met Bart is lachen, met Ronald is gevoelvol nadenken en met Martin is versierd worden. Maar Bart is je levenslang trouw, Ronald tot er een spannend avontuur langskomt en Martin tot het ochtend wordt.

De ideale man lijkt mij een combinatie van alledrie. Maar geef mij maar Bart. Liever een avondje lachen dan met een kater wakker worden. En daarbij lijkt mij versierd worden door een man toch minder aantrekkelijk.

Goed geleefd

- Vader, heb ik goed geleefd?
- Jezus, heb je weer in de bijbel zitten lezen, ofzo. Weet ik veel of jij goed heb geleefd. Alsof ik de spelregels bepaal.
- Vader, heb ik goed geleefd?
- O, het is je menens. Goed. Hmm. Waarom twijfel je daar aan?
- Ik heb geprobeerd zo veel mogelijk te fietsen en niet in een auto te gaan zitten, ook als ik in de regen twee kinderen uit de creche moest halen en boodschappen doen.
- Nou, dat heeft lekker geholpen voor het milieu. Had je er lol in?
- Ja, meestal wel. Omdat het lekker is buiten, met je hoofd in de wind en je benen in het rond. Maar veel respect heb ik er nooit mee geoogst. Meewarige blikken, dat wel.
- Ja, wáárom doe je het nou? Voor het respect of voor het milieu. En wat heeft het milieu sowieso met goed leven te maken. Je hebt zeker ook je afval gescheiden, trouw, je leven lang? En met het openbaar vervoer gegaan, Max Havelaar koffie gedronken, links gestemd. Allemaal omdat je goed wil leven.
- Ja. En omdat het niet de makkelijkste manier is.
- OK, dus goed kan niet makkelijk zijn. Goed is volgens jou goed voor het milieu zorgen en het jezelf een beetje moeilijk maken. Nou, nee. Goed is volgens mij vooral het goed naar je zin hebben. Goed voor jezelf zorgen.
- Zoals Holleeder?
- Nou ja, je kunt het overdrijven natuurlijk. Het hoeft het niet persé ten koste van andere mensen te gaan.
- Maar dat maakt het zo ingewikkeld. Vaak is goed zijn voor jezelf wel ten koste van andere mensen. Ook al is het maar door op het terras te gaan zitten bier drinken in plaats van te gaan wandelen met een eenzame bejaarde.
- Ja, dat weet ik ook niet, hoor. Dat moet je zelf maar uitzoeken.
- Maar hoe kan ik het nu uitzoeken als ik nooit een voorbeeld heb gehad? Waar was je vader, toen ik je nodig had.
- Euh, nou gewoon, aan het leven.
- En daarbij vergat je maar even dat je een ander leven de wereld in geschopt hebt. Een ander leven dat vol met vragen zit, waar hij met z'n eigen hoofd geen antwoord op heeft. En dat geen voorbeeld had om na te doen, als hij het met z'n hoofd niet meer wist.
- En hoe denk je het dat andere jongens dat opgelost hebben? Jongens die wel een vader hadden? Denk je dat die het voorbeeld van hun vader hebben gevolgd? Vergeet het maar. Tot de puberteit, ja, maar daarna wordt het vechten tegen het voorbeeld van die vader.
- Ik heb nooit iets gehad om tegen te vechten. Je kunt niet vechten tegen niets. Je kunt er alleen maar naar verlangen.
Je kunt bedenken wat goed is en wat niet, maar je zult het nooit zeker weten. Want je krijgt geen antwoord van een vader die er niet is.
- Ach, van een vader die er wel is krijg je ook geen antwoord, zoals je ziet.
Misschien is er wel geen antwoord. Vertrouw maar op jezelf, jongen, dat is meer waard.

- Vader, heb ik goed geleefd?
- Ja, jongen. Je hebt goed geleefd. Maar aan wie kan ík dat nu vragen?

Memento

Een tijdje geleden zag ik een film die me altijd bij zal blijven. Niet omdat hij emotioneel zo schokkend is, maar omdat je er knopen van in je brein krijgt.

Opmerkelijk is wel weer dat ik er achter kwam dat deze film een geaccepteerde cult status heeft onder mijn studiegenoten. Toen ik dus heel enthousiast ging vertellen dat ik zo'n waanzinnige film had gezien, begon de ene helft te geeuwen, terwijl de andere helft half beschaamd en half verveeld de andere kant op keek. Ik voelde me alsof ik enthousiast was komen vertellen dat er nu zo'n leuk nieuw programma op TV was met sterren en ijs enzo.
Waarschijnlijk was ik net even kinderen aan het opvoeden, in de hype-tijd van deze film.

Maar goed, de film dus. Hij heet Memento en gaat over een man die een klap op z'n hoofd heeft gekregen en daardoor geen korte termijn geheugen meer heeft. Ieder dagdeel (met name als hij geslapen heeft) komt hij tot z'n bewustzijn in een voor hem nieuwe wereld. Hij weet niet waar hij is en waarom, hij herkent geen mensen, hij weet niet wat er van hem verwacht wordt. Een lange termijn geheugen heeft hij nog wel en dat vertelt hem dat zijn vrouw vermoord is.
Nu is onze held niet gering ambitieus. Ondanks zijn handicap wil hij de moordenaar van z'n vrouw vinden, maar hoe doe je dat als je steeds maar alles vergeet. Ik heb het alleen maar met afspraken, soms, en dat is al lastig genoeg.

Hij schrijft daarom alles op. Dikke pakken papier zeult hij mee. En bovendien tatoueert hij dingen op zijn lichaam die echt belangrijk zijn. Hoe dapper de poging en hoe tevergeefs.

Dit boeiende gegeven is al leuk genoeg om een mooie film te maken, maar de makers hebben echt een kunststukje uitgehaald. De film wordt namelijk deels achterstevoren gepresenteerd. Dus als de volgorde van de scenes A-B-C is, krijgen wij ze C-B-A te zien. Je weet dus steeds maar niet wat er aan de scene vooraf is gegaan.
Om de verwarring compleet te maken wordt alles wat vóór A is gebeurd wel in de goede volgorde getoond, maar dan tussen de andere scenes door, in zwart-wit. Dus gewoon van voor naar achter staan de scenes zo: 1-2-3-A-B-C en je ziet: C-1-B-2-A-3.

Gelukkig zijn er maar een stuk of 4 mensen in de film belangrijk en gebeurt er niet zo heel erg veel, anders zou je geheel en al in de knoop raken.

Dat film het allemaal toch net even mooier maakt dan het in werkelijkheid is, bewijst het boek dat ik tegelijkertijd kreeg over Clive Wearing. Deze man leeft en is echt z'n korte termijn geheugen kwijt geraakt aan een ziekte. Zijn agenda is al meer dan 10 jaar lang volgeschreven met kleine notities:

Maandag
9.03 uur: zojuist voor het eerst echt wakker geworden. Ik heb hiervoor niets gehoord, gezien, gevoeld.
9.10 uur: Nu ben ik echt tot volledig bewustzijn gekomen.
9.15 uur (al het bovenstaande doorgestreept): nu pas echt voor het eerst wakker. Ik heb hiervoor niets waargenomen, niets gehoord, niets gevoeld.
...enzovoort

Meer dan 10 jaar lang, om de paar minuten bij bewustzijn komen en niet weten wat er aan de hand is. Het is het ultieme leven in het hier en nu. Het boeddhistisch paradijs.

Ik heb zo mijn twijfels.

Link

Ik weet van alles van u lieve lezer, dat heb ik ooit al eens uitgelegd. Maar het belangrijkste, wie u bent, dat blijft een mysterie. Soms is dat wel eens jammer.

Want ik krijg van het alwetende internet namelijk ook doorgespeeld wat mijn incidentele lezers hebben geGoogeld voor ze hier terecht kwamen. En er zijn mensen met erg intrigerende zoekopdrachten. Over die mensen zou ik graag eens wat meer willen weten.

De laatste weken komen heel veel mensen in Oog in Al terecht omdat ze naar de koe aan het zoeken waren. "Huh, koe?" Ja, de koe. Ziehier. En zie ook meteen even hoe leuk het woordje "staart" daar staat.
Dat plaatje heb ik doorgelinkt van een wijnhandel, die het plaatje van die koe op z'n site heeft staan. Ja, het is een vreemde wereld.
Maar nu zijn er dus veel mensen die Googelen naar die koe en dan bij mij terechtkomen. Ik begrijp er niets van.

Ook vele zoekenden komen langs die op zoek zijn naar dat bedrijf dat diploma's verkoopt. Dat relativeert mijn vertrouwen in de mensheid weer behoorlijk.

Maar de zoekopdracht die alles slaat is "Piercing zetten in me zak". Iemand met deze behoefte is door Google doorverwezen naar deze hoogstaand intellectuele, van filosofische overpeinzingen doortrokken prachtsite!

Ik ben gaan speuren hoe dat zo heeft kunnen komen en gelukkig, het berust op een misverstand. Je kunt meespeuren. Kopieer bovenstaande tekst naar het zoekvakje van google.nl en kijk dan bij de resultaten onderaan bladzijde 11(!). Ziedaar, een link naar de november 2006 afdeling van dit weblog.
Hoe wanhopig moet je op zoek zijn naar een piercing in me zak, om 11 bladzijden lang resultaten te lezen die meestal het doel behoorlijk missen.

Meneer van de zak, mocht u dit lezen en nog niet geholpen zijn...de reactiemogelijkheid onderaan deze pagina staat voor u open. Ik heb een prima nietpistool, dus het komt wel goed met die piercing.

Ik heb een baantje nodig, schreef ik al.

Klaar!

Zo, m'n laatste opdracht is ingeleverd. Later zullen julie ook kunnen meegenieten van mijn noeste arbeid. Nu eerst een kleinigheidje om weer in het schrijfritme te komen.

Ségolène Royal

Spreek het eens zachtjes uit voor jezelf: Ségolène Royal. Stel je voor hoe dit de komende vier jaar uit je radio of TV zal komen. Je moet het horen, de letters stellen niet zo veel voor, maar de klank...Het is niet alleen letterlijk koninklijk, maar zo klinkt het ook.

Als ik Frans zou zijn, zou ik het wel weten. Al veranderde m'n hele land de komende jaren in merde en degoulasse, als mijn president Ségolène Royal zou heten, zou ik bij ieder politiek feit weer een beetje gelukkig zijn.

Maar ja, ik ben B& en ik heb maar één paspoort. Ik kan dus alleen maar blijven hopen. Op 6 mei zullen we het weten. En ach, Nicolas Sarkozy klinkt ook niet slecht. Zo lang je geen illegale Algerijn bent.

Laatste loodjes

Wisten jullie dat ik nu eigenlijk in Barcelona zou zijn, met mijn studievriendjes. Dat heb ik laten schieten wegens tentamens en opdrachten, met pijn in mijn hart.

En nu heb ik (sinds vanmiddag) ook opeens een baantje voor 1 dag per week, onder studentenassistent arbeidsvoorwaarden. Dat betekent dat ik per uur ongeveer 10% verdien van wat ik in mijn laatste loondienstbaan verdiende. En dat terwijl ik nu 3 jaar meer kennis heb dan toen. Het is raar.
Ik mag voor dit baantje meteen het diepe in. Aanstaande maandag moet er een voortgangsrapportage klaar zijn van een project waarvan ik gisteren het bestaan niet eens kende. En ik mag de financiële passage van dat rapport schrijven.
Maar als ik dat voor elkaar krijg en ook die twee opdrachten nog afrond, dan ben ik a.s. maandag helemaal uitgebachelort. Dan ga ik alleen nog maar voor de lol Semantiek doen, het komend blok. En werken natuurlijk, één dag per week. En toneelspelen en zingen. En bloggen, veel bloggen. Lekker op m'n gemakkie en niet in twee minuten voor het slapengaan.

Maar nu is het nog even rennen.

Als iemand nog een baantje voor me heeft: ik hoor het graag via de reactie optie onderaan. Alles wat 1 a 2 dagen per week en in Utrecht en niet volledig geestdodend is, neem ik graag aan. De spaarpot is leeg en de studie nog niet afgerond. Er volgen nog twee magere jaren.

Jonger en wijzer

Afgelopen weekend waren er op TV oude bekende Nederlanders te zien. Een beetje 40+ allemaal. Sommigen een beetje meer.
Renate was er ook bij. Dorrestijn of Rubinstein, daar wil ik vanaf zijn. Nu is dat nogal een verschil, want de één was feministisch en de zus van een depressieve cabaretier en de ander was gewoon schrijfster en de zus van een pianist. Of misschien wel omgekeerd en helemaal geen zus-van.

Maar ze wist wel leuke dingen te vertellen over mensen die jonger zijn dan jijzelf, maar toch besluiten voor jou nemen. Voor haar geldt dat Balkenende bijvoorbeeld jonger is. Voor mij gelukkig niet, maar als ik naar zo'n snotneus als Rutte kijk, die mijn staatssecretaris was, ooit, dan begrijp ik het wel.
Maar, vertelde ze, die jonge mensen weten natuurlijk van alles van nieuwe technieken en state of the art ontwikkelingen, dus een jonge arts of tandarts of hypotheekadviseur is helemaal niet erg.

De afgelopen drie jaar heb ik les gekregen van voornamelijk jongere docenten. Dat is ook vreemd. Hun vakkennis is boven twijfel verheven, wat mij betreft. Maar of ze nu zo state-of-the-art waren?
Het hele gedoe over leeftijd is eigenlijk oneigenlijk. Ik ben nu 46 en zowel ervaren als groen, het ligt er maar net aan op welke kwaliteiten je me beoordeelt. Ik heb een ruime werkervaring, ruim 15 jaar vaderervaring, maar ben op bijvoorbeeld het gebied van filosofie nog behoorlijk groen.

Misschien moeten we dat wel meer doen, gewoon naar kwaliteiten kijken van mensen, los van de leeftijd. Dat komt het met die vergrijzingsproblemen ook vanzelf wel goed.

Elvie

Wat kunnen sommige dagen toch heerlijk zijn.

Soms gaan dagen voorbij in grijze zelfdigheid. Tussen opstaan en naar bed gaan gebeurt alleen wat je al zag aankomen toen je opstond en je hebt het idee dat er eigenlijk niets bewogen heeft als je je bedje weer inkruipt.

Maar soms komt er een dag waarop je geluk weer een paar tandjes wordt opgetild. Dan weet je weer hoe leuk het leven is. Vandaag was zo'n leuke dag.

De zon scheen en ik hoefde de hele dag niet na te denken of ik een jas of een trui aan moest, of ik nou buiten of binnen was.
De fietsenmaker had een nieuw wiel dat paste bij mijn oude fietsje, zodat hij toch nog niet naar de eeuwige jachtvelden hoeft.
Dat wiel zat er in een half uurtje in. Geen vastzittende moeren, geen doorgeroeste verstopte onderdelen die opeens heel essentieel bleken te zijn. Alles lukte in één keer.
Ik schoot lekker op met m'n studie, zonder stress, zodat ik om 5 uur nog heerlijk een biertje kon drinken in goed gezelschap.
Alle bomen met witte en roze bloesems in Oog in Al stonden in lichterlaaie. Geweldig om rond te fietsen met het zonnetje op m'n bolletje.
Ik ben niet in Barcelona, waar het 17 graden en regenachtig is.

Maar het mooist van alles: gisteren is Elvie geboren. Elvie is geboren op vrijdag de 13e en is het enige echte prinsesje van twee hele lieve muziekouders.
Op vrijdag de 13e geboren worden en dan zo'n mooie eerste dag van je leven, dat is mazzel.

Welkom Elvie. Ik wens dat je hele leven zo mooi zal zijn als deze dag.

Dubbel ingezonden

Deze kreeg ik ook ingezonden. Of de uitvoering helemaal klopt, daar moet ik nog eens over denken. Het idee is in ieder geval uitdagend: een haiku (of twee) in 160 tekens vangen.

Nog even voor de puriteinen: een haiku heeft niet meer dan 17 lettergrepen, die zijn gerangschikt in regels van 5-7-5 lettergrepen.


Haiku

2 haiku's in sms:

dubbele regels

dus nog net wat moeilijker.



Dit is er een voorbeeld van.

Probeer het ook eens;

"gepiel" tot de tweede macht.

DO632

In 2001 bestelde ik een Kronan. Kronan was het helemaal voor mij. Niet om de hype, want die moest nog komen en bovendien woon ik niet in Amsterdam. Nee, het was omdat het een onwaarschijnlijk stoere no-nonsense fiets was en bovendien in mooie felle kleuren.

De fiets die ik op dat moment had, was ingestort en Kronans konden via de telefoon besteld worden. Helaas waren de leuke kleurtjes op, maar er stond nog wel een gouden exemplaar in Amsterdam. Dan maar goud.

De volgende dag werd hij bezorgd, in een grote kartonnen doos. Ik mocht er zelf nog wat aan knutselen. DO632 heette hij, volgens z'n nummerbordje.

Daarna heeft hij me jaren overal heen gedragen. Z'n onderdelen vielen er één voor één af, want erg degelijk was hij niet. Maar ik kon er wel meer dan 100 kilo op kwijt tijdens de fietsvakantie. En hoeveelheden bouwmateriaal waarmee je kleine Gamma kan bevoorraden heb ik ermee vervoerd.

Anderhalf jaar geleden was hij op. Rijp voor z'n pensioen, na een mooi en werkzaam leven. Ik kocht zo'n licht fietsje en stopte de trouwe Kronan op een mooi plekje in de schuur.
Het lichte fietsje was binnen een half jaar volledig versleten, duidelijk niet voor het woeste stadswerk gebouwd. Ik heb de Kronan weer in ere hersteld en we hebben nog een goed jaar gehad, samen.

Maar vanmiddag is het onvermijdelijke gebeurd. Ik had ook geen twee meiden gastvrijheid moeten bieden, terwijl hij al een slag in z'n achterwiel had. Hij klapte piepend dubbel onder het gewicht...

Dat gebeurde allemaal in de Uithof, zo'n 7 km van huis, maar hij heeft me met z'n laatste krachten nog naar huis gedragen.
Kijk naar de laatste omwentelingen van een trouwe Kronan en huil met me mee...

Prinsesje

Tien tegen één dat ook dit prinsesje weer geen Anorexia gaat heten.

Ingezonden

Als ik er zelf geen tijd voor heb, moeten anderen het maar doen. Er kwam een reactie op Doodlijn die ik jullie niet wil onthouden. Geheel in lijn met mijn eigen doodlijnen op dit moment.

Maarten (16) kreeg een 160 als opdracht op school. Hier is zijn resultaat:

Mensen haasten, rennen
en werken als stressige hennen,
de mens is een zwoeger, roker,
een opgefokte onruststoker,
we moeten ontspannen
relaxt chillen en hangen.

Maarten's moeder is trots. Terecht.

Hard

Holleeder heeft een slecht hart. Dat was niet zo'n verrassing. Waar ik wel van opkeek is dat hij één dezer dagen al geopereerd wordt. Vroeger waren er wachtlijsten voor hartoperaties, maar misschien heeft hij genoeg geld om voorrang te krijgen. Privé-kliniekje ergens.

Overigens wel een goed idee, dat moeten ze in de toekomst meer met criminelen doen. Het is alleen de vraag of er voldoende donoren zijn met een goed hart.

[Ik ben bezig met de allerlaatste loodjes van mijn bachelor. Dat vraagt veel aandacht en energie, dus schrijf ik wat onregelmatiger.]

Simpel

"Als ons brein zo simpel was dat we het makkelijk zouden kunnen begrijpen, zouden wij te simpel zijn om dat te kunnen."

Dat geeft te denken...

Tijd

Tijd is raar. Ik verbaas me er al m'n hele leven over. Bijna iedere dag ga ik naar de universiteit. Ik stap dan een half uur eerder op m'n fiets en als er geen bijzondere dingen gebeuren, is het een half uur later als ik op de universiteit aankom.

Heel voorspelbaar. Als ik langzamer fiets of wind tegen heb, wacht de tijd niet even op me, zodat ik nog steeds na een half uur aankom. Dat is wel jammer. Misschien ook wel goed, want dan zouden alle andere mensen te vroeg zijn.
En als ik nu eens afspreek met iedereen om net zo langzaam te gaan bewegen als ik met wind tegen. Dan zouden we allemaal precies evenveel later zijn en waren we dus weer allemaal op tijd. Als ik tenminste de klokken ook zo ver zou krijgen.

En als ik nu eens stil zou gaan staan? Ja, dan gaat de tijd gewoon door. Dan spreken we af dat we met z'n allen stil gaan staan. Sterker nog: alle mensen en alle dingen blijven stilstaan. Is er dan nog tijd? Echt alles staat stil, ook de planeten enzo. Alsof er een enorme dochter van Ti-Ta Tovenaar met haar vingers heeft geknipt.

Volgens mij staat de tijd dan ook stil. Want tijd is geen objectief ding, het is een verschilmeter. Het verschil tussen waar ik nu ben en waar ik straks ben, het verschil tussen hoe de wereld er nu uit ziet en hoe de wereld er straks uitziet. Maar als alles hetzelfde blijft, dan is dat verschil niks, nul, nada. En dan is de tijd er dus ook niet.

Het vervelende van dit soort gedachtenkronkels is dat je ze nooit kunt testen. Je kunt de hele boel niet stilzetten. En als je dat toch zou lukken, dan komt het nooit meer op gang, want wie of wat gaat er dan het eerst bewegen. Niks! Want om te gaan bewegen heb je al beweging nodig en als er helemaal niets beweegt, gaat er ook niets meer bewegen.

Dat is wel voldoende reden om te bedenken dat er altijd beweging geweest is, want anders stond alles nu ook stil. En dus is er ook altijd tijd geweest. Dat is prettig om te weten, want als het er altijd was, zal het er ook wel altijd blijven. Tijd genoeg.

Waarom heb ik dan nooit ergens voldoende tijd voor....

Dat je't weet

Ik heb een grappig boek gevonden. Het heet "Oncyclopedie" en het staat vol met dingen waarvan je niet wist dat je ze niet wilde weten. Ik ga er zo nu en dan uit citeren, als ik zelf niet zo veel te vertellen heb.

Zoals:
De pentateuch of thora bestaat uit dhet eerste deel van het oude testament, de vijf boeken van Mozes: Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium.
Met een beetje smokkelen kun je daar "GELaND" van maken.

OK, nog eentje dan:
De vier "Letzte Lieder" van Richard Strauss: Frühling, September, Beim Schlafengehen, Im Abendrot.

Hoera voor Ma!

Vandaag is de allerliefste moeder van de wereld jarig. Ze wordt 72 jaar en vindt het heerlijk als mensen denken dat ze nog geen 60 is. Dat gebeurt ook nog regelmatig.

Ze woont heerlijk in haar eentje in een flatje in Rotterdam Zuid en is de hele dag druk met het zorgen dat andere mensen het naar hun zin hebben. Ze houdt niet van op visite zitten en dat talent heb ik volledig geërfd. Ze rijdt rond in een felrood koektrommeltje en werkt nog steeds als vrijwilliger in een dagverblijf voor geestelijk gehandicapten. "De ukkeloentjes" worden die liefkozend genoemd. Dat is vast niet politiek correct, maar Rotterdammers hebben sowieso meer met eerlijk dan met politiek correct.

En ik heb het zo druk met mijn eigen leven en mijn deadlines dat ik niet eens even langs kan gaan om op haar enorm goede gezondheid te drinken. Als een ware Judas heb ik er wel bij geholpen dat ze e-mail kan lezen en schrijven en ook dit weblog kan lezen.
Dus via deze moderne weg: hiep hiep hoera dat ik een enorme bofkont ben met zo'n moeder.

Lieve oma Betty, ik hoop dat we nog heel veel jaren van elkaar kunnen houden.

Stiller

Het is heel grappig. Als ik in mijn stoel zit en voor me uit kijk, wordt alles steeds stiller, hoe dichter het bij me komt.

Nu komt dat mooi uit, want op de zeldzame momenten dat ik in die stoel voor me uit zit te kijken, is het ook heel stil bij mij van binnen. Terwijl het daar meestal behoorlijk onrustig is, met van alles te doen.



Ver weg is niks. Dat is niet snel of langzaam, dus dat laten we gewoon even niks zijn.

Iets dichterbij is de snelweg. De naam zegt het al, tenzij het file is.

Dan komt het kanaal, met de schepen. Misschien gaan die niet zo heel snel, maar omdat ze nogal groot zijn lijkt het heel wat.

Vervolgens, aan deze kant van het water, de straat die kade heet. Daar rijden rustige auto's (tenzij het ergens anders file is, want dan is het een sluiproute en dan sluipen ze helemaal niet, maar rijden ze juist hard) en rustige fietsen.

Tenslotte de wandelaars op de stoep, nog rustiger.

En dan de stille stoel.

Free records

Toen onze Mop een Mopje was, was je voor het luisteren naar je eigen muziek aangewezen op LP's. LP's kostten 15 gulden, ongeveer. Dat was een bedrag dat wel hoog was, maar ook redelijk voor drie kwartier muziek.

Daarna kwamen de ceedees. Ceedees waren wijs en modern. Over ceedees deden de wildste verhalen de ronde. De geluidskwaliteit was geweldig. Er konden geen krassen en tikken op komen. En ze waren duur: veertig gulden voor een uur muziek. Volgens de platenbazen kwam die hoge prijs doordat er niet genoeg productiecapaciteit was. Dat zou vanzelf beter worden naarmate er meer fabrieken kwamen. En die fabrieken kwamen er als wij veel ceedees zouden kopen.

Het was allemaal gelogen. Die geluidskwaliteit was net zo goed als je ouwe installatie. Er konden wel krassen op komen en dan deed-ie het helemaal niet meer of hij ging heel zenuwachtig snel door alle nummers heen, alsof de artiest er geen zin meer in had. En met die prijzen is het ook nooit goed gekomen.

Meneer Free Record is er erg rijk van geworden, zodat hij zijn nieuw aangeschafte vrouw van allerlei verfraaiingen kon laten voorzien. Maar toen kwam Internet en illegale persingen uit het Oosten. Eerst nog Oost Europa, maar tegenwoordig het verre, verre Oosten. En meneer Free Record bekende vandaag op de radio dat hij zelfs wel eens per ongeluk in z'n winkels van die illegale persingen had verkocht. Ze waren ook zo goed nagemaakt.

Gelukkig toonde meneer Free Record dat hij niet voor niets zo rijk is geworden. Nee, hier zit het neusje van de creme de la creme van het Nederlandse Ondernemen. Meneer Free Record ging het nu aanpakken, met de hele Europese Unie tegelijk. Die Chinezen konden wel inpakken, want er kwam nu een maatregel waarmee meteen in één oogopslag duidelijk werd dat we hier met een eerlijk kwaliteitsproduct te maken hebben. Er zou namelijk bij de fabricage een zegel op het CD doosje geplakt worden.

En ja, dat kunnen ze niet, hè. Ze kunnen in China CD's maken die niet van echt te onderscheiden zijn, maar een zegel...

Als je stil bent hoor je Mao bulderen van de lach.

Emotiv

Weer een stapje in de vervaging tussen werkelijkheid en virtualiteit. De Emotiv. Een helm waarmee een soort EEG gemaakt wordt, een opname van de electrische stroompjes in je brein. Aan die opname kan worden afgeleid wat je emoties en intenties zijn en die kunnen vervolgens omgezet worden in opdrachten aan een computerprogramma.

Het klinkt als science-fiction en 1 april, maar het lijkt serieus. Kijk zelf maar hier of hier voor een wat meer objectief verslag.

Ik blijf zelf toch sceptisch. Ik heb pas geleerd dat het heel moeilijk is om vanuit de opnamen die je aan het schedeloppervlak maakt terug te redeneren waar precies het signaal vandaan komt. Dat kan van een gebiedje 2 cm "diep" in de hersenen zijn en vrij dichtbij de plaats waar je meet, maar ook van een gebiedje dat dieper ligt en wat verder van het meetpunt af. En het maakt nogal uit voor de intentie of een signaal uit je spraakgebied of je beweeggebied komt.

Hoe de Emotiv mensen dit hebben opgelost is me nog niet duidelijk. Volgend jaar zou het op de markt moeten komen, dus dan zullen we het allemaal zien en misschien beleven. De techniek is gelukkig nog grof: emoties en bewegingen doorgeven, dat vind ik niet zo'n probleem. Het wordt vervelender als mijn virtuele collega opeens in een opgeblazen varken verandert, omdat ik op die manier over hem denk.

Een nieuwe dimensie aan eerlijkheid komt er aan. "Big Emotiv is feeling you", daar kan geen Orwell tegenop. Gelukkig kun je de helm afzetten.

April

Vandaag is het 1 april. Dus schrijf ik niets, want jullie zouden het toch niet geloven. Bijvoorbeeld over die helm, waarmee je door te denken dingen op je computerscherm kunt laten gebeuren.

Daar vertel ik dan morgen maar over.