Virtueel

Mijn zoon was echt boos en echt verdrietig. Hij was in een hinderlaag gelokt, verblind door een mooie deal: een mantel voor maar 200.000 goudstukken. Terwijl zo'n mantel meestal 300.000 goudstukken kost.
Uiteindelijke was hij 200.000 goudstukken armer en een teleurstelling en een ervaring rijker.

Gelukkig was dit allemaal virtueel, in een spel. De goudstukken en de mantel tenminste. De ervaring was echt, net zoals het aanzien onder de andere spelers echt was geweest als hij die mantel wel had kunnen kopen en dragen.

Ik las vanavond dat er kinderporno is vastgesteld in Second Life -een virtuele wereld- en dat de Nederlandse regering dat strafbaar wil stellen. Ik begrijp dat streven en ik sta er ook achter. Hoe haalbaar en reëel het is, daar heb ik m'n twijfels over. Moord is in de meeste spelletjes allerminst strafbaar. Het is eerder doel.

De vraag is of we in digitale werelden een alternatieve uitlaatklep gaan zoeken, waar dingen kunnen die in de gewone wereld niet mogen. Of wordt het een verlengstuk van de gewone wereld, met alle normen en waarden van dien?
Is de beroving van mijn zoon moreel verwerpelijk? Hij wist dat het kon gebeuren en liet zich verleiden om in een gevaarlijke situatie terecht te komen. De bouwers van het spel hebben diefstal en moord (maar gelukkig ook onberkte reïncarnatie) als mogelijkheid ingebouwd. Misschien om het interessant te houden?

Daar waar de virtuele en de echte wereld in elkaar over gaan lopen, daar wordt het oppassen geblazen. Als een huisje in Second Life wordt verkocht voor echte dollars of echte kinderen moordplannen krijgen door het spelen van moordspelletjes.

Het is raar. De bouwers van een virtuele wereld bepalen wat er wel en niet mag in die wereld. Ze zijn opperwezens. Ze zijn echter niet almachtig, want ze worden zelf geregeerd door twee wetten.
De wet van de markt, waardoor ze hun wereld interessant en prettig moeten maken voor zo veel mogelijk mensen. Met een digitale variant van de vogelgriep of de pest zullen ze niet veel klanten winnen. Met allerlei kinky uitwassen voor specifieke doelgroepen wel.
En daarnaast hebben ze te maken met de wet- en regelgeving van de echte mensenwereld. Minister Hirsch Ballin (geen familie van Frodo, overigens) kan beperkingen opleggen. Maar ja, in hoeverre zo'n internationaal gedistribueerde spelletjesleverancier zich daar aan moet houden... Er is altijd wel een schurkenstaat waar ze hun servers neer kunnen zetten.

Het is een wonderlijke ontwikkeling en ik volg het met plezier. Zo lang ik ook nog gewoon op m'n fietsje kan stappen en de regen op m'n kop kan voelen.