Feest (2)

Wat zijn er veel kroegen in de buitenwijken van een middelgrote provinciestad. Café's waarvan je achteraf wel wist dat ze bestonden, maar waar je nooit op had gelet. En die bovendien erg gezellig bleken, toen we er naar binnen gingen. Aardige mensen die nieuwe gezichten wel een leuke afwisseling vonden en die trakteerden.

We hadden geen haast. Dertig kilometer is ook met z'n tweeën op een oude brommer wel in een paar uur te doen en het gezelschap was amusant. Voor we de brug overstaken, de grote leegte tegemoet, viel de schemering in. De kroegen zouden niet dik gezaaid zijn, zo tussen de weilanden in, dus we zouden nog redelijk op tijd aankomen. De te volgen route werd wel steeds meer een probleem. Donkere dijken, silhouetten van boerderijen, maar waar was het feest? We hadden een adres en een viltstiftschetsje, dat was het.

Bij een korte stop in een dijkcafé (ja, doe maar een pilsje) werden we op het goede spoor gezet en rond een uur of twee stommelden we de schuur binnen en werden zowaar met gejuich begroet. Ons heroisch voornemen had indruk gemaakt.
Ik belandde in een roes van alcohol en succes naast Miriam, die jarig was geworden om 12 uur.
De avond was mooi geweest, het bier lekker, de mensen aardig en de schuur gevonden. Het examen was achter de rug, de vakantie kwam er aan en als ik dan toch iedere nacht viel, kon ik nu ook wel een keer in het diepe springen.

Ik vertelde Miriam dat ik haar heel erg leuk vond en Hans moest de volgende dag alleen terug op de brommer.