Sport

Een jaar of twaalf geleden zwom ik kanaal. Of het toen al zappen heette weet ik niet, maar het kwam op hetzelfde neer. Ik drukte lusteloos de knopjes van de afstandsbediening in, geen zin om naar bed te gaan en te flauw om me ergens in te verdiepen, tot ik op het beeld van een dartwedstrijd kwam. Niemand in Nederland keek naar dartwedstrijden, want dat was een saai tafereel van dikke bierdrinkende Engelsen met een onbegrijpelijk enthousiast publiek. Tot mijn verbazing zag ik een Nederlandse naam. Nederlanders darten?? Het bleek een postbode uit Den Haag te zijn. Hij deed z'n best, maar moest het afleggen tegen de Engelse dikbuiken.

Het volgend jaar kwam ik hem weer tegen en omdat alle underdogs op mijn mentale steun kunnen rekenen, heb ik hard "Hup Raymond" geroepen vanachter mijn TV-scherm. Nou ja, hard zachtjes in mijn hoofd dan. En hij werd zowaar kampioen. Ik had toen nog geen weblog, dus het duurde even voordat de rest van Nederland hem leerde kennen. SBS6 stortte zich er op, heel Nederland werd enthousiast en ik verloor m'n interesse.

Gisteren herhaalde de geschiedenis zich. Ik zappte wat rond en zag opeens de bekende gestalte van Raymond van Barneveld, nu peetvader van de Nederlandse darters en al lang geen postbode meer. Overgestapt naar een andere dartbond speelde hij de finale van het WK tegen de legendarische Phil Taylor, die in z'n eentje al meer dan tien jaar alleenheerst in die bond.

Darten vind ik eigenlijk geen sport, evenmin als biljarten en schaken. Ze zweten te weinig en halen veel te rustig adem, die darters. Maar wat ik gisteren zag was een bloedstollende strijd van concentratie en de beheersing van zenuwen. Na een theoretisch niet meer in te halen 3-0 achterstand kwam van Barneveld terug en daarna bleven de mannen nek aan nek darten. Opleving en inzinking volgden elkaar op, vreugde om een voorsprong en teleurstelling om een gemiste kans wisselden elkaar af, tot de strijd op het einde nog door het raak gooien van één pijltje beslist moest worden.

Eén pijltje in een vakje van anderhalve vierkante centimeter gooien. Als het lukt win je 150.000 euro en eeuwige roem. Als je mist, is je tegenstander de winnaar. Je staat al een paar uur op een heet podium onder de spots, in een zaal met bierdrinkende, rokende en schreeuwende mensen. Iemand die dat kan is geen sporter, maar een zenuwtovenaar.

Gisteren was dat Raymond van Barneveld. Mooie sporter.