Treinen

Het was weer gezellig in de trein. Omdat er tussen Den Bosch en Geldermalsen iets ongelukkigs was, gebeurde het in die dagen dat reizigers naar Tiel, Roermond, Eindhoven, Arnhem en Nijmegen allemaal in dezelfde trein terecht kwamen. Ik moest naar Nijmegen en kon tot het einde in de trein blijven zitten. No worries.

Dat gold niet voor de andere mensen in en om mijn zitplaats. Ongerust werden de eindbestemmingen, routes en reisduren besproken, waarbij de wildste stellingen werden betrokken. De trein zou niet via Arnhem rijden (bijzonder), je kon op deze manier in anderhalf uur in Roermond arriveren (bijzonder optimistisch), met de bus van Nijmegen naar Eindhoven was sneller (bijzonder masochistisch) en om in Tiel te komen moest je eerst via Nijmegen naar Den Bosch en dan naar Tiel (bijzonder lang).

Uiteraard werd er ook veel gemobield. Na iedere woeste veronderstelling werd het thuisfront bijgepraat. En gemopperd op de NS, uiteraard. Dat kon toch zo niet en hoe kon je nou afspraken maken op deze manier en volgende keer neem ik de auto weer.

Gelukkig kwam de conducteur het allemaal oplossen. Met engelengeduld en een zakcomputertje rekende hij voor iedereen uit waar overgestapt moest worden, hoe laat de aansluiting kwam, hoe lang de reis zou duren, waar je klachten in kon dienen en hoe je je geld terug kon krijgen. Het meisje dat naar Roermond moest besloot dat ze nu heel erg kwaad was, want ze ging het allemaal niet halen. Dat meldde ze heel resoluut: "Ik ben nu heel erg kwaad". Niet helemaal overtuigend.
Verder was vooral iedereen opgelucht en tevreden. De mobieltjes werden voor de laatste keer getrokken en de rust keerde weer.

En niemand die iets gevraagd had over het ongeluk tussen Den Bosch en Geldermalsen.