Grappig

Heeft u daar misschien ook last van, lieve lezer? Dan kunnen we een belangenvereniging oprichten en subsidie aanvragen, voor onderzoek.

Ik heb last van grappigheid in mijn hoofd.

Met name woordgrappigheid kan mij enorm plagen. Woordgrappigheid treedt op de meest ongewenste momenten op. Als ik ernstig met mensen in gesprek ben of naar een zielige film zit te kijken, bijvoorbeeld. Dan komt er opeens een woordgrap opborrelen. En ik kan u uit ervaring meedelen: de meeste grappen denken heel wat van zichzelf, maar er zijn er maar weinig echt leuk. Allemaal hebben ze echter de onstuitbare drang om zichzelf aan de wereld te presenteren en als ik niet oplet werk ik daar nog aan mee ook.

En dat is niet goed voor je sociale leven, je carriere en soms zelfs je gezondheid.

Ter illustratie van bovenstaande: mijn 10 jaar jongere schoonbroertje (nu een ruime dertiger, maar destijds prille twintiger) noemde mijn woordgrappen destijds "dertigershumor". Probeer dan nog maar eens de oudere, maar toch heel leuke zwager met de jonge uitstraling te blijven spelen.
Maar het kan erger. Een vriendin van mijn dochter betitelde een ontsnappende woordgrap als een "Bassie-grap", waarmee ze mij in een ernstige depressie stortte. Als ik iemand niet kan uitstaan dan is het wel die half zwakzinnige bejaarde broer van die acrobaat.

"Maar", zult u zeggen, "gezondheid B&, overdrijf je nu niet een beetje". Nee!
Vanmiddag fietste ik in/door de regen in/door de stad, toen ik een meisje zag fietsen met een schilderijlijst om haar schouder en nek. "Om in te lijsten" grapte mijn hoofd er onmiddelijk op los en voor ik het wist had ik haar ingehaald en haar verteld dat ze om in te lijsten was. Ze was waarschijnlijk geen fan van Bassie.

Het schijnt dat die zwelling op het oog met hulp van wat ijs binnen een paar dagen wegtrekt.