Feest

Nadat de zon de bomen in brand stak en sissend achter de dijk verdronk, kwamen we er achter dat de brommer geen licht had. De dijk ook niet. Gelukkig waren we zo dicht bij de langste dag dat het lang duurde voor het echt pikdonker werd. Dat Hans veertien biertjes op had hielp niet erg bij het navigeren, maar omdat ik er ook veertien op had, kon het me niets schelen. Ik had me overgeleverd aan het instinct tot zelfbehoud van Hans. Misschien gaan we wel dood vanavond, dacht ik. De gedachte had iets neutraal geruststellends. Dan zou er toch een kern van waarheid zitten in die droom.

Vallen, iedere nacht weer, van grote hoogte. Van balkons, uit vliegtuigen, van flats, van ladders, van torens, schoorsteenpijpen. Alles wat flink boven het maaiveld uit kon steken had als podium gediend voor m'n valpartijen. De sensatie was zo echt, dat ik nu precies weet hoe het gaat voelen als het ooit echt gebeurt. De samengeknepen maag, het suizen van de luchtstroom langs m'n oren, de paniekerige en tegelijkertijd heldere gedachten. Maar nooit te pletter slaan, nooit neerkomen, nooit landen. De actie zonder de afloop. De angst zonder het drama.

Het was één van de laatste eindexamenfeesten en we hadden er geen zin meer in, Hans en ik. Ieder feest was hetzelfde: drinken, soms blowen en soms dansen met precies dezelfde mensen in een steeds andere omgeving. Praten met de leuke meisjes, die nooit genoeg dronken om zichzelf te laten gaan en zelden blowden.
En nooit zoenen, nooit vrijen, altijd naar huis in je eentje. Dat gold tenminste voor Hans en mij.
Dit feest was bijzonder. Het was in een schuur ergens in de polder, eerst de rivier over, in onbekend gebied. Iedereen zou blijven slapen en tegen beter weten in gaf dat nieuwe hoop. Om zo min mogelijk mee te hoeven maken van de saaiheid vóór het slapen, zouden we een expeditie doen. Zonder kaart zouden we de bestemming gaan zoeken. En om deze vreselijke ontbering iets te verzachten zouden we bij elke kroeg stoppen die we tegenkwamen, hoe onaantrekkelijk deze er ook uit mocht zien.

[meer feest volgt....]