Ziek zijn is pet

Dagen lag ik in m'n bed
met op m'n hoofd zo'n rare pet.
Zo nu en dan een hoesttablet
of twee of soms een heel pakket.

Ik voelde me totaal niet vet
met op m'n hoofd geen coole pet.
Een koppie thee stond naast m'n bed
dat had ik voor mezelf gezet.

Hij was wel leuk, maar gaf geen pret
daar op m'n hoofd, die maffe pet.
M'n lichaam was totaal besmet.
Dat duurt een tijdje, luidt de wet.

Vaak zat ik ook op het toilet
met op m'n hoofd die leipe pet.
Bepaald geen fleurig fijn boeket
waaide door m'n kleine flat.

Ik at geen warm of koud buffet
met op m'n hoofd die vreemde pet.
En alle letters van banket
die heb ik aan de straat gezet.

Het werd een soort van amulet
daar op m'n hoofd, die gekke pet.
Ik heb hem niet meer afgezet
en sprak soms snel een schietgebed.

Haal ik nu m'n tentamen net
met op m'n hoofd die malle pet?
Ontvang ik dan toch m'n brevet
gekleed in keurig net jacquet?

Dan zing ik vrolijk in falset
de ode aan de dwaze pet.
Het liefst met iemand in duet
met op m'n hoofd.....

lekker helemaal niks!