Gezellig

We hebben weer eens spelletjes gedaan. Waarschijnlijk ligt het aan het seizoen: de donkere dagen nodigen uit om samen aan een tafel iets onzinnigs te gaan zitten doen. Normaal gesproken zijn we niet zo'n bordspelletjesgezin. Een puber, een pre-puber en een vader die altijd bezig is, dat kruipt niet vanzelfsprekend achter het ganzenbord. We houden wel allemaal van spelen, maar dat gebeurt dan vaak individueel, ieder achter z'n eigen favoriete computerspel. De uitwisseling daarover heeft meestal de vorm van vertellen hoe cool of vet het nu weer geweest was.

Nu waren zowel de aanloop als de aanleiding goed. Het was gelukt om met z'n drieën de kerstboom op te zetten zonder ruzie. Daarna hadden we gezamenlijk het Groot Dictee van de Nederlandse Taal voor Kleine Mensen gedaan. Ik had 4 fout en werd daarmee door een stuk of tig kinderen voorbijgestreefd. Oei. En we hadden van Sinterklaas een chocoladeversie van Triviant gekregen. De kaartjes waren van chocola en als je alledrie de de vragen op het kaartje goed had, mocht je het kaartje opeten. Zo niet, dan ging hij terug in de voorraad. Ook geen gedoe met dobbelstenen ofzo, gewoon om de beurt een kaartje pakken.
Behalve smakelijk was dit ook uitermate oud-hollands gezellig. De onzinnigheid van de vragen droeg daar ook aan bij. Wie heeft er ooit van Jacques Klöter gehoord en welk programma presenteerde hij? Verder dan "kleutertje luister" kwamen we niet. Ook een vraag over Honoré de Balzac leverde uiteraard veel hilariteit op net als de poging tot antwoord op "Van welk bruine drank wordt in Turkije 1,2 miljard liter per jaar gedronken": Rum?
En we weten nu eindelijk met welke noten Indiase olifantendrijvers de huid van hun dikhuiden schuieren. Dat nadat we in het woordenboek hadden opgezocht wat schuieren is, natuurlijk.

Ik weet sinds gisteren de definitie van het typisch Nederlandse begrip gezelligheid. Gezelligheid is met elkaar praten en lachen en iets met chocola erbij.