Zen en zoon

In Zen and the Art of Motorcycle Maintainance wordt het verhaal verteld over een man en zijn zoon. Als je het wilt lezen: het staat hier online .

De man lijdt aan een erfelijke geestelijke afwijking. Hij heeft een gespleten persoonlijkheid. In hem huist een ander, Phaedrus genoemd, die zo nu en dan de regie overneemt.

Vader en zoon reizen samen op de motor door de VS en tijdens de reis ontvouwt zich het verhaal en de achtergrond. De vader is vooral bezorgd dat z'n zoon zijn afwijking zal erven. En terecht: zoon ontwikkelt inderdaad hetzelfde vreemde vermogen.
Het boek gaat over nog veel meer dingen, trouwens. Alleen niet over Zen en eigenlijk ook niet over motoronderhoud.

Ik heb het lang geleden gelezen, toen ik in de verste verte nog geen vader was of zou zijn, maar het sprak me toen al aan. Onlangs moest ik er weer aan denken, toen mijn zoon het moeilijk had in z'n eerste jaar brugklas. Twaalf jaar lang was hij een onbezorgd kereltje en nu leek alles opeens een onoverkomelijke berg, die zorgde voor paniek, angst en verdriet.

De dingen waar hij last van heeft zitten in hem. Het is de manier waarop hij tegen de wereld aankijkt en de wereld binnen laat komen die hem de problemen bezorgt, niet zozeer de wereld zelf.
Vroeger toen ik nog een klein B&netje was had ik daar ook last van. Ik heb inmiddels 30 jaar geoefend en geprobeerd, gevallen en opgestaan en weet nu hoe ik ermee kan leven. Maar hoe leg je dat uit? Om je kind te leren fietsen kun je je gek lopen achter zo'n klein fietsje aan. Wiskunde uitleggen is -zelfs voor mij- wel te doen. Hoe je een maaltijd moet klaarmaken kan ik overbrengen, zonder problemen. Dat je aardig voor de mensen om je heen moet zijn en niet altijd alleen aan jezelf moet denken kan ik overdragen. Gewoon, door het te zijn en te doen.

Maar die wijze levenslessen over accepteren wie je bent, welke valkuilen er dreigen en hoe zinloos het is om er bang voor te zijn, wat liefde is en wat echt belangrijk is in je leven. Hoe draag je die nu over?

Misschien door verhalen te vertellen of te schrijven op je weblog. En misschien kan het ook helemaal niet, moet je het gewoon aan je kind overlaten. Vertrouwen hebben dat ze het zelf kunnen en weer zullen opstaan na elke val.

Onderhouden of Zen? Ik weet het niet.