Duizend!

Het is zover! Voor de duizendste keer heeft iemand een pagina van dit weblog aangeklikt. Ja, u bent zich er misschien niet van bewust, trouwe lezer, maar elke beweging van u wordt gadegeslagen door een leger van trouwe rapporteurs, die precies vertellen waar u vandaan kwam gesurft, waar u allemaal op klikte en wanneer. Alleen vertellen ze niet wie u bent, helaas.

Ik kan wel zien waar uw internetprovider gevestigd is. Niet dat ik daarin geinteresseerd ben, dat werkt alleen maar verwarrend. Zo zit mijn provider in Amsterdam en die van mijn buurvrouw in Den Haag. En zelfs in Velzen schijnen providers te zitten, evenals Almere en Bunschoten.

Nee, wie u bent weet ik niet en waar u woont al evenmin. Maar u leest mijn schrijfsels en dat vind ik al heel wat. Of u klikt er alleen maar op om mij een hart onder riem te steken. De goede daad van vandaag: veertig pagina's van webloggers aanklikken, zodat ze het idee hebben dat ze het ergens voor doen.

Ik ken wel de mensen die reacties achterlaten enigszins. Sommigen laten de URL van hun eigen weblog achter. Zo ontstaat er een aardig incestclubje van webloggers die elkaar lezen. Daar schijnen zelfs families van loggers uit te ontstaan, die elkaar "linken". Dat is helemaal niet erotisch, dat betekent dat je op je weblog een aanklikbare koppeling (link, dus) zet naar andere weblogs. En zij weer naar jou.

En omdat verschillende groepen mensen verschillende, maar gezamenlijke voorkeuren hebben, linken ze vooral naar weblogs die ze leuk vinden, waardoor er families van weblogs ontstaan. Maar ja, ik link niet, dus ben ik een weblogwees, zonder familie. Nee, dat is niet waar. Stoere Schrijfster heeft me geadopteerd, dus bij deze één keer een link naar Stoere Schrijfster. En zie je me daar staan, onder "Superschrijvers"? Glimglim. Verkeerd gespeld, maar dat vergeef ik Stoere Schrijfsters graag.
En ook Stan heeft me gelinkt. Stan heeft een herfstdipje, dus graag wat aandacht.

Reacties zijn leuk voor een schrijver, want dan weet ik voor wie ik het allemaal doe. Dus wilt u deze mijlpaal van 1000 klikken meevieren, laat dan uw naam achter als reactie. Als de hele naam te eng is, mag alleen voornaam ook.
Waar dat moet? Onderaan elk stukje staat het woord "comments". Als u daar op klikt wijst het zich vanzelve. Felicitaties, aanmoedigingen, slagroomtaarten e.d. zijn daar ook welkom, uiteraard.

Ik had geen idee waar ik aan begon, twee maanden geleden. Veel geleerd, veel geschreven, het waren twee fantastische maanden. Met uw steun en support gaan we er iets geweldigs van maken. We kunnen het! Op naar de tweeduizend!

En ik beloof dat ik pas bij tienduizend weer zo'n slap stukje zal schrijven.

Naschrift: slechts 3 namen. Ik begrijp het: u bent de lezer, ik de schrijver. Nu, lees dan, in anonimiteit. Ik blijf graag voor u schrijven.