Knutten en komkommers

De natuur regelt het toch allemaal mooi. Als de Tour de France is afgelopen en de dagen weer korter worden, het kabinet met reces is (dat ga ik ook een keer doen in plaats van "op vakantie") en de voetbalcompetitie nog niet begonnen. In die dagen van zalig nietsdoen bijt de journalist wanhopig op de achterkant van zijn potlood. Dat potlood houden journalisten bij de hand, ook al verwerken ze tekst met een toetsenbord. Dat laatste bijt zo slecht.

Een groot gebrek aan nieuws dreigt. De komkommer loert op de achtergrond. Maar gelukkig, dan komt de blauwtongknut het land in . Alsof het beestje zo uit een gedicht van Cees (spreek uit "Sees") Buddingh is komen vliegen. Er is altijd wel een minister die daar vanaf het strand of tijdens het doen van een dagje iets zorgelijks over wil zeggen.

En het kan niet op, want de toner van zo'n knutartikel is nog niet droog of de mond- en klauwzeer duikt op. En dan is het echt bal, want dan komen de vervoersverboden uit de kast. Dat is het privilège van de minister van Landbouw enzo. Heerlijke onderwerpen: alles van de vorige jaren kan zonder meer in de herhaling. Interviews met boeren, afwegingen van de bestuurders over import- of juist exportverboden, gevolgen voor de volksgezondheid: het kan zo uit het archief op het bureau van de eindredacteur.
Ik wacht alleen op het standpunt van de Partij voor de Dieren. Die moeten nu toch massaal uit de caravan worden teruggeroepen, vind ik.

En dan is het nog maar even tot de vogelgriep en het ophokken.

Ik hou van een land dat tradities in ere houdt.