China in 1989 (1)

Vandaag zijn we met de trein aangekomen in Chengdu vanuit Lanzhou. Zesentwintig uur hebben we het volgehouden in de trein, klasse "hardseat". Hardseat houdt in dat er een plaatsje beschikbaar is op een bank in een wagon voor 120 personen. De bank is hard, de rugleuning steil en de reis bijna altijd te lang.

De eerste 5 uur waren nog wel door te komen, na 9 uur had ik gegeten, gelezen, gedronken, geschaakt, een brief geschreven, vier keer het toilet opgezocht, met mijn reisgenoot gepraat tot ik hem niet meer kon zien en 800 keer geglimlacht naar de Chinese medereizigers die erg benieuwd waren naar wat ik allemaal deed. Na 15 uur had ik 6 uur tevergeefs geprobeerd te slapen in 120 onmogelijke posities, waarvan de laatste 2 uur letterlijk bestonden uit rechtop zittend knikkebollen. Mijn nek- en schouderspieren waren erg stijf geworden en ik begon serieus te overwegen om op de vuile grond te gaan liggen tussen zonnepitten, etensresten en neus- en borstslijm.

Na 24 uur vroeg ik me af waarom ik geen vuurtorenwachter op Schiermonnikoog geworden was.