Web 3.0 vervolg

Het beschrijven van de betekenis van concepten door ze op te nemen in een structuur waarbij alles gerelateerd is aan elkaar is dus al een enorm werk. Om dat werk te verdelen moet (net als bij het maken van "gewone" webpagina's) iedereen de kans krijgen om zijn of haar definitie van een concept te publiceren, zo lang je je maar houdt aan de regels (syntax) om zo'n definitie op te stellen. Op die manier wordt de grote klus onder zo veel mogelijk mensen verdeeld.

Dat gaat dan wel sneller, maar je krijgt wel een enorm rommeltje aan definities. Ik vind bijvoorbeeld een "hond" gerelateerd aan "huis", maar een Koreaan koppelt het aan "lekker eten". Nog afgezien van de taal die we spreken en de lettertypen die we gebruiken. Die laatste twee problemen zijn trouwens kortgesloten door voorlopig Engels te gebruiken voor de beschrijvingen.

Stel nu dat deze reuzenklus al aardig opschiet. Er zijn een heleboel verschillende "beschrijvingen" van een heleboel dingen in de wereld. Nu kun je je computer er op uitsturen om bijvoorbeeld een reis naar een zonnig strand te boeken. Je computer gaat internet op en bezoekt computers die informatie over reizen hebben. Wat een "reis" is en wat "zonnig" is en wat een "strand" is, is allemaal duidelijk volgens de verschillende beschrijvingen en dus kunnen computers het goed met elkaar eens worden. Zodat je zelf niet al die Google hits hoeft af te speuren.

Omdat er echter verschillende "woordenboeken" bestaan, weten computers niet of ze wel echt hetzelfde bedoelen. Daarom is er een manier gevonden om dat op te lossen. Ze gaan gewoon de relatie met andere dingen benoemen. Dus computer 1 wil duidelijk maken wat een "fiets" is en computer 2 kent het begrip "fiets" niet. Computer 1 zegt dan dat een "fiets" bestaat uit wielen en een frame en dat het een voertuig is en bewogen door menskracht. Computer 2 zoekt in zijn lijst naar een begrip dat daaraan voldoet en ziet dan dat in zijn woordenboek zoiets een "rijwiel" heet. Vervolgens spreken ze af dat "fiets" en "rijwiel" hetzelfde zijn en kunnen ze daar met elkaar over praten.
Als computer 2 helemaal het begrip "fiets" niet kan plaatsen, gaat computer 1 voorbeelden opnoemen. "Zo'n ding van het merk Gazelle", "dat ding waar mensen mee over de Oude Gracht rijden" enzovoort.

Dat lijkt heel veel op hoe ik met mijn Thaise collega communiceerde toen we samen in Saudi Arabië werkten. We spraken allebei drie woorden Arabisch en hij sprak naast Thai ook nog een handjevol Engels. Ik een paar handjes meer.

Na drie maanden intensief samenwerken hadden we (zonder woordenboek) een eigen taaltje, dat maar twee mensen op de wereld spraken. Het bestond uit Arabische, Engelse, Nederlandse en Thaise woorden en gebaren. Voor "vliegtuig" hebben we altijd een opstijgend vliegtuig met de hand nagedaan, begeleid door een "pffjuuu" geluid. Dat zie ik computers nog niet doen.

Als je een formelere, betere en technischer verhandeling over dit onderwerp wilt lezen: klik hier. Jurriaan van Diggelen heeft een prachtig formeel protocol ontworpen dat in mijn ogen zeker gebruikt gaat worden door de internetcomputers van de toekomst.

Morgen weer een stukje over kikkers.