Boodschappen

Soms lijkt een rondje door de supermarkt op een sociologisch onderzoek. Zeker in de buurt waar mijn supermarkt is gevestigd. In het half uurtje dat ik daar rondkar worden sociologische vooroordelen zowel bevestigd als ontkracht. Een kleine bloemlezing uit het bezoek van vandaag.

De jonge ouders zijn gekleed in de betere trainingspakken. Het karretje zit vol met wit brood, bier en chips. De kleine Priscilla (spreek uit "Priskilla") past er nog net bij. De inhoud van het karretje wordt in de zijtassen van twee brommers geladen, waarna vader het lege karretje met Priscilla en al in het rijtje wachtende karretjes duwt om z'n euro terug te krijgen. Omdat hij omkijkt naar het geworstel van z'n vrouw met de brommertassen, merkt hij pas dat er iets mis is als de vingertjes van de kleine meid akelig klem komen te zitten tussen allerlei karretjes en ze spontaan in Prisgilla verandert. "Die meid!", brult moeder verontwaardigd. Vader reageert met "Ja, dat zag ik toch niet!". Een juiste constatering. Hij kijkt er bij alsof moeder een pak slaag verdient voor haar terechtwijzing. Waar lag het brood ook alweer? Ergens diep in de winkel, waar het rustig is.

Een groep meisjes van een jaar of twaalf in diverse lagen kleding gestoken loopt communicerend rond. Ik kom ze later bij de kassa tegen, waarbij ze zich strategisch over alle rijtjes hebben verdeeld. Dit staat het communiceren niet in de weg. Sowieso praat de helft in een mobieltje, maar ik weet niet of dat met elkaar is. Het is een wonder dat ze iets gekocht hebben tussen het praten over Mireille door. Mireille is er overduidelijk niet bij en Mireille kan beter gaan emigreren. Ze heeft iets verkeerds gezegd over iemand tegen iemand anders, dat is duidelijk. En die iemand laat het er niet bij zitten, want die iemand anders heeft natuurlijk geklikt. Zo gaat dat. Ha, de beenhamsalade is in de aanbieding.

Een jonge bleekgezicht -zowel letterlijk als overdrachtelijk- heeft zich als indiaan getooid. Veelkleurige lapjesblouse en broek en touwtje om z'n hoofd, over z'n lange haar heen. Z'n gezicht is ingevallen en hij sjouwt met goedkope biertjes en nog wat dingen. Te eigenwijs om een mandje te pakken lukt het hem net om alle boodschapppen aan de zwaartekracht te onttrekken. "Junk met een indianentrip" lijkt me een juiste diagnose. Wanneer hij aan de beurt is laat hij een zeer beschaafd, bijna bekakt stemgeluid horen en maakt op een sympathieke en intelligente manier een praatje met de cassière. Duidelijk een opperhoofd.