Contact

Wat een mooie contrasten zitten er toch in mijn studie. Gisteren taalverwerving bij kinderen, vandaag zich "intelligent" gedragende computerprogramma's.

Om de contrasten nog wat verder te schetsen: Ik zat vandaag in de Uithof, een met betonnen kubussen beklede polder die als "Brainpark" aan de mens wordt gepresenteerd. De sfeervolle zaal met eikenhouten kasten, versierd plafond en deuren met prachtig houtsnijwerk was hier een functionele kantoorinrichting met TL licht en gesloten jaloezieën. De plaats van de meisjes van gisteren was ingenomen door ongeveer twintig jongens van dezelfde leeftijd. En de docent, die gisteren drie uur lang aan elkaar babbelde, was een wat stugge man die heel soms een zweem van een glimlach liet zien. Tijdens het praten hield hij zijn blik steeds net boven onze hoofden gericht, alsof hij met een seance of een gebed bezig was in plaats van een college.

De groep voelde zich daardoor blijkbaar niet zo door hem aangesproken, want als er de gelegenheid was tot het stellen van vragen, bleef het angstig stil. De meisjes van gisteren lieten geen gelegenheid onbenut om te vragen. En ook als er geen gelegenheid was vroegen ze allerlei vanzelfsprekende dingen om zeker te weten dat ze het begrepen hadden.
Het illustreert niet alleen het verschil tussen meisjes en jongens in de adolescentie, maar zeker ook het verschil tussen de alfa's van gisteren en de beta's van vandaag.

En ik voel me bij allebei op een andere manier prettig. Vandaag bij het rechtlijnige en opzienbarende van de grote getallen en de kunstige rekenmethoden. Gisteren bij het wollige aan elkaar praten van feitjes en feiten.

Alleen gisteren was er meer contact, meer samenhang in de groep. Blijkbaar moet je daarvoor toch veel praten.